Here comes the rain again (Eurithmics)

meester Vik Post in Ongecategoriseerd

Hali halo lieve lezers,

Na een deugddoende doch korte nacht schoven we de beentjes onder tafel om te genieten van een buffet met cornflakes, chocolademelk en brood met beleg naar keuze en smulden onze hongerige maagjes rond.

We vingen deze dag aan met een portie bosklasles: eerst werd de plaatselijke fauna en flora onder de vorm van deskundige kennis ten berde gebracht om vervolgens aan te vatten met het schrijven van een poststuk dat- gevuld met Ardeense melancholie- hopelijk aanstonds in uw brievenbus kan gedeponeerd worden door uw plaatselijke facteur! Kampeer alvast bij uw boîte om de prozaïsche schrijfselen van uw kleine spruit zo snel mogelijk te kunnen proclameren voor de ganse familie!

Na een verkwikkende middaglunch onder de vorm van een heerlijke eierbereiding met groentjes à l’Ardennaise hesen we ons in onze lederhosen om spoedig het hoogplateau te kunnen gaan omploegen.

Ook vandaag waren de wedergoden weer uit op een serieuze challenge en zouden ze ons de ganse middag bestoken met regenvlagen en snijdende noorderwinden. Aldus hulden onze vrienden zich in regenmantels, harnasten hun torso’s met dubbele lagen t-shirts en truien en waagden zich ternauwernood buiten om -ondanks de pluviale omstandigheden- de natuur in al haar humiditeit tegemoet te gaan treden. Doch, ondanks hun voorzorgen, drong de regen aanstonds door tot in de diepste vezelen hunner wezen, hun kledij doordrenkend en tot de kleinste teen verregend met een koude, klamme vochtigheid.

Soit, ondanks alles goedgemutst, gehandschoend en welgezind trokken we de bossen in! Een weidse wandeling zou ons via de krinkelende winkelende rivier Baheyon naar het fiere Eiffelkasteel Reinhardstein leiden. Enkele skipistes passerende, felle regenbuien trotserende en prachtige panorama’s observerende waren we arriverende bij de barrage (stuwdam) van Robertville: een machtige betonnen muur met op haar schouders geen berg pellekens maar wel een aimabel stuwmeer, waar we een mooi uitzicht op kregen. Nog even een steile helling beklimmen en we stonden aan de statige toegangspoort van het mooie chateau.

Terwijl het regende dat het goot, de regen de pannekens nog natter maakte, ik zou zelfs zeggen het oude wijven regende op de moedige jongelingen, bleven onze Colleshtrijders onvermoeibaar verder stappen richting resort! Geen geklaag, geen geslenter, maar een strijdvaardig peloton moedige wandelaars dat ook vandaag bewees dat het heel wat in zijn mars heeft. Hoedje af voor onze zesdeklassers!

Terwijl de verzuring bijna tot achter onze oren zat, en het regenwater ons letterlijk tot op het bot had onderdompeld in al haar nattigheid, stoven we binnen op weg naar een deugddoende, verkwikkende maar vooral hartverwarmende douchesessie.

Straks schuiven we aan in het sterrenrestaurant en staan er nog een aantal heeeeeel leuke activiteiten op het programma!

Voilà, geniet er nog van, doe de groeten daar in het Waasland en tot morgen voor meer avonturen van uw natuurexploitanten ter plaatse!